Kringloop Koopjes

This afternoon had a bag of stuff to take to the 2nd hand shop. As often happens, the bag of stuff I took home was more than I delivered...Ah well, the long red velvet curtain was just what I needed for the bedroom door-to-the-garden. And the frock was exactly the 'rucksack crushproof' sort of thing I'd been looking out for ever since I saw Anita's black version when she was packing her stuff for Japan. And a few good books are always welcome for the read-and-exchange pile. (Yes, Hanneke, I'm going to give your beloved A-M McD another chance if and when I get round to her. I'll try to forget all my earlier comments of 'It's like John Peel describing Dire Straights - feels like someone's force-feeding you chocolate.')

A Canoe, a Collie and a Kooijker

Both dogs had been in the canoe before individually, so I didn't think it was a total impossibility to get them both in at the same time. They didn't exactly jump in with delight but tolerated me lowering them in with only token resistance. Once in they seemed to relax and enjoy looking about them.


We had the wind behind us and reached the island in about 40 minutes.

First a walk round the island to see the tipi tents.

This was our Compact Campsite for the night. Bivvie bag, an airbed, 2 sleeping bags (one silk, one fleece). The canoe as windbreak. Sproet didn't approve of the sleeping arrangements in the dark though, too exposed in his opinion and when the people who were partying at the other end of the harbour sent up chinese lantarns into the sky he ran off to shelter in the reeds and stayed there all night. Rimmer slept at my feet on the pile of old sleeping bags which made the dogseats in the canoe.



Awake at first light (4.45) and by the time the sun came up around 6 we were packed up and on the water again.



The crew ready for disembarking (which is much easier than the other way around as they work with me instead of against me).

A well-earned rest after all the adventure and the short night's sleep.

All's well that ends in a good gallop...

Oh, and if anyone is wondering which book I took with me to read on this trip, you can find out here.

Impressionist Dog

Total disaster of a photo but I didn't throw it away because I thought it looked a bit like an impressionist painting. (Well, a bit...) Or is it just a dog doing an impression of a whirlwind?



And while I'm on the subject, this is a field which was planted last year with sunflowers but now has some other for me unidentifiable flowery/weedy looking crop. Some sunflower seeds obviously lived to make it through another year though.

Yet more dog stuff.

(Well, he's very photogenic!)
I've never had a dog who could be so easily lifted before so it took me a wee while to realise that, instead of bending down to brush him, I could lift him up to a height which was easier for me to work with. He wasn't overly impressed by my improvised canine trim salon but tolerated my attentions to his wavy locks. If he was mine I'd be tempted to cut off a lot of the feathery bits and be done with it but I restrained myself to just cutting off 2 tiny matted bits in the hair behind his right back leg. His coat is in fine condition but does need a bit of attention to keep it that way.

More Lodgerdog stuff

First practise run in the canoe. Weather wasn't great this weekend so no camping trip to the island. Maybe next week. He was quite relaxed about the whole thing after the initial objections to actually getting in. But ach, I've persuaded stroppy Great Danes to get into wee boats before now so this handy-sized biddable creature didn't really have much of a chance of his objections being taken seriously...

Oh brother!

Since both of us have a bit of a phone allergy (it's genetic) we haven't communicated overmuch lately but since I've discovered blogging and he's discovered email-with-photos this is improving. This one shows what this Health and Safety Officer does in his spare time...
(He's 10 years older than me and has been known to say that _I_ do daft things!)

Summer Lodgerdog

Introducing the Dog of the Summer (and mainly to let his family see that he's settled in ok here.)


This is his mobile dog kennel for the next few weeks.


Long-legged Lady Visitor


Much needed rest after a busy day in Utrecht and Soest.

Veronica is er niet meer.

Het is misschien een beetje vreemd om een begrafenis op een site voor 'uitjes' tegen te komen, maar ach, dat zijn uitjes die we allemaal, al is het maar één keer in onze leven (of eigenlik daarna dan als het bij één keer blijft...) naartoe moeten soms. Nou ja, moeten is een grote woord. Ik 'moest' niets vandaag. Maar ik wilde er wel naartoe. Ik heb Veronica 2 keer ontmoet via de boekgrrls. Een keer tijdens een literaire rondleiding/wandeling in Utrecht en een keer bij een Halloween boekenruilgebeuren. Ik weet nog dat Miriam haar had opgehaald om naar Doorn te komen in haar hele chique sportsautootje en dat Veronica zei dat ze de koningin van de weg voelde daarin.

De begrafenis vandaag was indrukwekkend. Toen we de aula binnenkwamen was de glazen achtermuur met uitzicht op veel mooi groen helemaal open. Ineens klonken de lage tonen van een baritoon saxofoon en daar kwam de speler uit een zijpad, gevolgd door een rieten kist, met daaromheen de familie/vrienden van Veronica, inclusief een klein meisje met een prachtig princessejurkje aan. De kist werd geplaatst tussen de kaarsen en de bloemen en de ceremonie begon.

Een gedicht van Toon Tellegen (Leef?) werd voorgelezen. Daarna een stukje van haar dochter Eva die o.a. zei dat het eerst gedachte dat ze had toen haar moeder overleed was 'Ik moet mama bellen want er is iets ernstigs gebeurd.' Andere mensen vertelden ook over de Veronica die zij gekend hadden. 2 vrouwen zongen iets van Schubert met een begeleider op piano. Ted van Lieshout vertelde dat hij Veronica voor het eerst had ontmoet bij een uitgevers feestje kort nadat hij zijn eerst boek had uitgegeven. Zij vroeg wie hij was en wat hij had geschreven. Hij zei: 'Een jeugdroman'. Veronica zei: 'Wij noemen ze hier kinderboeken.' Er was iets van country achtig muziek. Iemand van Querido vertelde ook wat over de relatie over de jaren tussen Veronica en haar uitgever. En als afsluiter Bruce Springsteen's 'The River'.

Zes jonge mannen (erg jong vond ik ze, of word ik gewoon oud??) in donkere pakken en zwarte handschoenen droegen de kist naar zijn laatste rustplaats, gevolgd door alle mensen uit de volle zaal. Iedereen strooide wat bloemen blaadjes over de kist met een laatste groet. Er was hierna een informele bijeenkomst in de koffiekamer maar ik denk dat de familie genoeg te doen heeft op zo'n dag zonder al te veel onbekenden de handen te hoeven schudden dus heb ik dit gedeelte overgeslagen en ben naar huis gegaan. Het was mooi zo.